“Ben je zeker?”
“Ja, dat ben ik.”
“Zeker?”
“Ik zei het toch al. Als er iemand zeker is, dan ben ik het.”
“Ik wou het alleen maar weten.”
“Dan weet je het nu. Als je iemand zoekt die zeker is, hier ben ik.”
“Je klinkt anders heel zelfzeker.”
“Maar dat ben ik niet.”
“Zeker?”
“Nogmaals, ja!”
“Dan moet ik bij u zijn. Nog één klein vraagje. Mag ik uw voornaam weten?”
“Ja natuurlijk. Ik heb niets te verbergen. Tref.”
“Tref.”
“U gaat toch niet alles herhalen wat ik zeg, hoop ik.”
“Uiteraard niet, maar ik ben overtuigd. Ik sta hier voor de echte tref zeker.”
“Ja…!”
“Allez, da’s dan een schot in de roos, zal ik maar zeggen.”
“En uw naam is?”
“Mijn naam?”
“Uw naam, ja.”
“Heel Onzeker.”
“Echt?”
“Tja… Wat zal ik zeggen.”