“Dus jij vindt dat de rolpatronen in een sprookje te strak zijn?”
De man aan de tafel die dit ten berde bracht keek heel ernstig.
“Natuurlijk!” zei de vrouw, “Het is gewoon niet meer eigentijds.”
“En wat zou jij er dan aan veranderen?”
“Kijk, een prins is een prins, maar waarom is een prins noodzakelijkerwijs een man?”
“Noodzakelijkerwijs… wat een mooi woord… Uh, nee, ik weet het niet. Rollen zijn rollen.”
“Ja, maar ik herhaal, waarom moet een prins een man zijn?”
“Omdat prinsen nu eenmaal… Waar wil je eigenlijk naartoe?”
“Stel dat het anders is.”
“Hoe zie jij dat dan?”
“De prins komt aan in het kasteel en kust de prinses.”
“Dat lijkt me een normale situatie. Niks mis mee.”
“Maar de prins is een meisje. En zij kust de prinses.”
“WAAAT?”
“Jaaa.. de prins is een meisje.”
“Dat zei je al! Maar dat is toch niet logisch!”
“En waarom niet? Denk modern man.”
“Maar een meisje dat een meisje kust…”
“Jaaaa?”
“Ben ik ouderwets?”
“Nee, waarom…”
“Het is toch een sprookje?”
“Ja, dat heb je goed gezien. Het is een sprookje, hoe dan ook.”
“Hoe… dan.. ook.”
“Kan het voor jou?”
“Het zal wel een sprookje zijn, zeker.”
“Het is, het is.”
“Ok, goed dan.”