een man die vond dat hij een nieuw genre moest gaan schrijven. Sprookjes. En dus ging hij zitten dubben. Wat zou hij daar nu eens mee gaan doen? Ganse dagen sleet hij met het bedenken van plots en verhaallijnen, maar het geheel kwam toch niet echt van de grond. De stapel verfrommelde papieren versies groeide zienderogen. En toen besloot de schrijver om hulp in te roepen. Hij verzamelde een adviespanel van bewoners van zijn straat. Die avond verschenen op het appel: een prinses, een heks, een kikker, een draak en een ridder.
De man legde zijn concept voor aan de groep maar die stonden er nogal sceptisch tegenover.
“Wij hebben toch een oersaai leven.” opperde de prinses.
De ridder knikte bevestigend.
“En als je je nu eens met onze biografieën zou bezighouden?” stelde de draak voor.
“Neenee, dat zoek ik niet. Ik wil een nieuw genre. Sprookjes, daar moet toch iets mee te doen zijn.”
“Als jij er in gelooft…” kwaakte de kikker.
De schrijver keek de groep eens rond en verzocht toen iedereen om toch maar terug naar huis te gaan.
“En bedankt voor het komen.” voegde hij er nog mat aan toe.
Toen iedereen weg was, stond de schrijver mediterend te kijken naar de riemen onbeschreven papier.
En toen kreeg hij een idee.
“Als ik nu eens een kookjesboek zou schrijven, daar is een goede markt voor.”
En hij kreeg achteraf gelijk, het was al tijden een beproefd recept.