Het sprookje van de dag

Mag het efemeer zijn?

Het spookje van het sprookje

De twee sprookjesschrijvers zaten aan een copieus diner in een gerenommeerd meersterrenrestaurant.
Terwijl de ene gefascineerd de wijn in zijn glas zat te beturen, zei de andere opeens: “Dat heb ik wel eens, dat ik ‘sprookje’ typ en dan verschijnt er ‘spookje’.
Zonder te verpinken zei de andere: “Dat herken ik.”
“Hoezo?”
“Dat is het spookje van het sprookje.”
“En is dat normaal?”
“Ja… zeer normaal.”
“En wat doet dat bij jou?”
“Die mengt zich in mijn sprookje.”
“Nu je het zegt, ik zie soms dingen verschijnen waarvan ik denk, heb ik dat geschreven?”
“En wat doe je dan?”
“Ik haal die er uit natuurlijk. Het is wel mijn sprookje, hallo!”
“Vreemd toch!”
“Ik heb er mee leren leven.”
“Zullen we de rekening vragen?”
“Ja, afwassen zal wel geen optie zijn zeker!”
“Ha, voila, de rekening. Oei! Dat is heftig.”
“Mag ik eens zien? Ja zeg, hebben we het etablissement bij deze gekocht of wat… Even tellen, aperitief, ja, voorgerecht, goed, gang één, gang twee, klopt,… hier heb ik het zie! Spookje! En dat rekent door uiteraard.”
“En nu?”
“Die halen we er uit natuurlijk. Het is wel ons diner natuurlijk.”

Vorig sprookje
Particulier gebruik van de teksten van "Het sprookje van de dag" mag mits bronvermelding. Commercieel gebruik is niet toegelaten.