Het sprookje van de dag

Mag het efemeer zijn?

Varkens

Alle varkens stonden samengetroept in de grote hal.
Alle varkens, jawel.
En vooraan stond een tafel met daarachter een mijnheer in een witte jas die nadrukkelijk een aantal vragen stelde zo te zien.
“Ik moest komen, en jij?” vroeg een varken ergens midden in de rij angstig aan een buurman.
“Ja, ik kreeg een brief dat ik hier moest zijn. Weet jij meer?”
“Nee!” bibberde het eerste varken, “maar we moesten naar hier komen.”
De conversatie viel plat en de varkens schuifelden verder richting tafel.
De varkens van de voorste rijen zagen duidelijk dat er een selectie gebeurde. Een deel moest naar links en een ander deel werd naar rechts gedirigeerd.
Het geknor en het ge-IEK was niet uit de lucht.
En toen was het de beurt aan het bibberende varkentje.
“Naam?”
“Euh… Sven.”
“Sven, vind jij dat varkens altijd roze moeten worden afgebeeld?”
“Ja, mijnheer.”
“En… vind jij dat varkens mogen rollebollen door de modder?”
“Ja, mijnheer.”
“Wat doe jij het liefst?”
“Rollebollen, mijnheer.”
Sven het varken wachtte na dit antwoord vertwijfeld zijn verdict af.
“Naar links!”
En gehoorzaam voegde Sven zich bij een massa andere varkens.
Diegenen die expliciet andere antwoorden hadden gegeven werden op staande poot naar buiten gebracht. Dat zag er niet goed uit voor Sven want de rest moest blijven en kwam terecht in een grote zaal met vooraan een spreekgestoelte.
Toen de selectie volledig afgerond was, kwam de witte jas naar voor en greep de micro.
“Dag varkens. We zijn er uit. Jullie zijn de enige echte feestvarkens en dat gaan we dan ook vieren.”
De staartjes van alle aanwezigen krulden omhoog.
En het feest heeft lang geduurd.
Ze hebben daar met zijn allen eens goed het varken uitgehangen.
Tot een kot in de dag.

Vorig sprookje
Particulier gebruik van de teksten van "Het sprookje van de dag" mag mits bronvermelding. Commercieel gebruik is niet toegelaten.