“Zie je die ster daar?”
“Die?”
“Nee, die grotere daarnaast.”
“En wat is daar mee?”
“Die is van mij.”
“Hoezo?”
“Ik heb die gekocht.”
“Maar dat kan toch niet!”
“Jawel, en als je wil dan fluister ik stilletjes in je oor wat me dat gekost heeft.”
“Dat wil ik wel weten…”
“Voila, nu weet je het.”
“Da’s weinig zeg, allez het is niet niks, maar toch..”
“Kopen?”
“Euh… wil je die dan verkopen? Maar dan heb jij geen ster meer.”
“Dan koop ik iets anders. Ik heb mijn oog op een wensput laten vallen. En dat is voor dezelfde prijs die ik voor de ster heb betaald. Dus je krijgt ze ook voor die som.”
“Goed! Ik koop je ster. Voila, hier is het bedrag.”
“Even tellen, drie, vier, zes, negen… ja, dat klopt. Proficiat met de aankoop. En wat ga je er nu mee doen?”
“Dat weet ik niet. Ooit doorverkopen misschien?”
“Doe dat vooral niet zonder mij te kennen. Ik ga je op de hoogte houden van het juiste moment. Vooral niet ondoordacht op de markt gooien. Eerst via mij gaan. Het kan even duren, maar op termijn gaat jou dit zeker lonen.”
“Wil jij me helpen bij het doorverkopen? Je bent wel een echte vriend zeg. Ik zet in deze geen stap zonder eerst bij jou om raad te komen. Allez zeg, kijk nu eens naar boven, dat is daar wel mijn ster die daar hangt.”
“Goede beslissing! Jij weet ze wel te vinden, die koopjes! Daar ga je mensen jaloers mee maken, met zo’n commercieel inzicht.”
“Maar ergens klopt er iets niet, maar ik weet niet wat.”
“Het is waar, ik had ze duurder moeten verkopen, maar ja, onder vrienden…”
“DAT is het! Jij hebt nu geen winst gemaakt. Beetje dom van je, maar ja… daar ben ik dan weer sterk in. “