Er was eens een koning die genoeg had van zijn werk, zijn positie en van nog iets, maar daar kon hij nooit opkomen. Hij plaatste een paginagrote advertentie: “Als iemand koning wil worden, mag u zich komen aanmelden, blablabla, op onderstaand adres. De koning.”
Hij ging er eens goed voor op zijn troon zitten en wachtte af. De eerste die aanbelde was een nogal sjofele man die heel nieuwsgierig rondkeek in het paleis, want hij was daar nog nooit geweest en zoveel rijkdom had hij in zijn hele leven nog nooit bij mekaar gezien. “Deze kant op!” riep de koning, want de man had het het blijkbaar te druk met de inventaris van het paleis. “Excuseer mij sire,” zei de man verontschuldigend toen hij dichterbij kwam, “Ik kom meteen ook afscheid nemen, want als ik zie wat u allemaal bezit, ik zou er bang van worden om dat te moeten beheren. Nog een prettige dag verder. “En hij verdween schichtig door de paleisvoordeur.
De tweede man was een type dat er nogal dom uitzag. Dat testte de koning meteen. “Ben jij dom?” vroeg hij op de man af. “Nee, majesteit, want ik meen zelfs hier en daar wat te kunnen verbeteren in uw beleid, neem me niet kwalijk, ik bedoelde optimaliseren was het woord wat ik zocht. Er zijn in uw rijk nogal wat zaken die ik anders zou aanpakken, die u anders zou kunnen aanpakken bedoel ik. Neem nu de toenemende instroom van vree…” “Wat is uw beroep?” kapte de koning de man af. Die rechtte zich en zei fier: “Ik ben selfmade politicus en lobbyist, sire.” Daar had de koning van collega’s wel eens van gehoord, en ook wat de gevolgen waren van de aanwezigheid van dat soort mensen in een koninkrijk. “Maak je zin af die je daarnet was begonnen.” zei de koning. “Wel, de toenemende instroom van wrevel veroorzaakt door domme mensen van buiten ons land die in dit rijk willen komen wonen zouden we een halt moeten toeroepen. Het zou het land kunnen schaden.” En de man keek weer heel zelfgenoegzaam. “Een andere keer misschien.” beëindigde de koning het gesprek.
De derde man was een vrouw. En daar was de koning niet op bedacht. Hij luisterde aandachtig hoe zij de overname zag, en stelde uiteindelijk een joint venture voor. Ik geloof dat hij het een verstandshuwelijk noemde. Maar zij zag dat net ietsjes anders en samen zijn ze er wel uitgeraakt, of in geraakt, zoals u wil. En ze regeerden nog gelukkig lang.