Er was eens geen sprookje! (Grapje natuurlijk)
Direct daarop stond de telefoon roodgloeiend.
“Goeiedag, wij zijn van het syndicaat van de kabouters, naar het schijnt is er vandaag geen sprookje, kunnen we u daarvoor allez… voor de rechter slepen?”
“Nee, dat kan u niet.”
“Dank u, dat is alles wat ik wilde weten.” (Nooit meer iets van gehoord.)
Volgende telefoon:
“Goeiedag, wij zijn van… (gemurmel op de achtergrond) van de… samengestelde sprookjesfiguren (opnieuw gemurmel) van de figuren die in sprookjes meedoen zal ik zeggen, en wij vinden… (nogmaals gemurmel) dat u toch een sprookje moet schrijven, een sprookje dus.”
“Ik denk er nog niet aan.”
“Aja, dus u gaat er binnenkort mee beginnen, maar nu, op dit ogenblik denkt u er nog niet aan, dat kunnen wij toch besluiten, ja toch.”
“Ja!”
“Dank u, dat ziet er goed uit, voor een vervolg bedoel ik.”
En de volgende:
“Komt er dan geen sprookje vandaag? Wil u echt niet schrijven?”
“Dat heeft u goed gezien. Maar schrijven, dat wil ik wel, hemels graag zelfs.”
“Dan gaan onze figuranten die in hemelse sferen vertoeven toch een rol krijgen binnenkort. Dank u!”
En de laatste:
“Dag mijnheer, u heeft bij onze firma een prijs gewonnen.”
Kijk! Dat is pas een sprookje!