Wie in het huis van vergelijkingen tot de hoogste trap wil gaan, heeft wel wat voetenwerk voor de boeg. Eerst neem je de wenteltrap tot aan de zesde verdieping, dan neem je de fiets en je trapt nog tien verdiepingen hoger.
Eenmaal daar gekomen, neem je de houten trap met de wankele balustrade en je stijgt nog een verdieping of vijf.
Als je aan de vliering bent gekomen, is er nog een kippentrapje en dat brengt je alweer een handvol etages omhoog. Je neemt dan de bediendentrap die je één niveau doet stijgen.
Op de bibliotheektrap passeer je een eloquente keur van schrijvers tot net onder het intelligente zenith.
Je gaat vervolgens voor de zoldertrap, die je weer een eind meeneemt.
Dan is er nog een opstapje bij het tussenverdiep, je kan dan de lift nemen, maar dan is de lol er af natuurlijk, dus pak je gewoon de ladder en je bestijgt negenennegentig spurten.
Aan de eindspurt wacht de overwinning.
Maar natuurlijk zijn er altijd mensen die nog willen natrappen. Zielig hoor, terwijl het hoogste goed al bereikt is !
Voetballers beginnen altijd met een aftrap. Ja da’s pas een afgang, lager kan je toch niet gaan.