Vandaag is het de verjaardag van Ebenisto Favorez, eigenlijk één van zijn twee verjaardagen, want hij is de enige mens ter wereld die tweemaal geboren is, in hetzelfde jaar weliswaar. De details bespaar ik u, maar het is zo. Je zal zijn naam nergens terug vinden, géén zoekopdracht helpt daarvoor, maar hij staat wel bekend als de meest gerenommeerde vioolbouwer ter wereld. Dat is toch Antonio Stradivari, zult u zeggen, maar ik durf het aan u hierin tegen te spreken. Wat is er dan precies gebeurd waardoor tegenwoordig de naam Stradivarius klinkt als een klok en een Favorez als, ja als niets?
Ziehier:
Op een mooie zomerdag was Favorez, uitgenodigd door zijn neef, gearriveerd in Cremona, waar Stradivari woonde en werkte en ze kwamen mekaar tegen in de Albergo Visconti. Nu ja, tegenkomen, ze waren beiden serieus aan een drinkgelag bezig met vrienden, en u kent dat: “Wat doet u voor beroep? Ha, u maakt ook instrumenten..” en voor ze do-re-mi-fa-sol-la-si-do konden zeggen, waren ze in een hevig dispuut verwikkeld over houtsoorten, lijmen, snaren, enfin, het zat er professioneel bovenarms op. Op een bepaald moment riep Stradivari overmoedig (want hij had al ontdekt dat Favorez meer afwist van het bouwen van een ideale viool): “We gaan nu dobbelen, en als jij wint, dan mag je je naam zetten op al mijn violen. Als ik win, dan krijg ik al je kennis.” “Jaaa!” voegde Favorez toe, “Maar als jij wint, dan wil ik wel je vrouw.” Voor alle duidelijkheid, de vrouw van Stradivari was een lijnrechte afstammelinge van La Gioconda, en met elke generatie was die bloedlijn mooier en mooier geworden. “Is goed!” lalde Stradivari, die enkel had onthouden dat hij zou winnen, en het dobbelen begon. In het begin ging de strijd gelijk op, maar door een slinkse truc liet Favorez de eer aan zijn tegenstrever. Stradivari glorieerde, tracteerde de ganse albergo, streek alle knowhow van zijn tegenspeler op zoals afgesproken, en vergat dat hij zijn vrouw had verkwanseld. Toen hij de volgende dag wakker werd en zijn hoofd als een klankkast resoneerde, was het nieuwe koppel al een paar uur verkast naar Madrid, waar Favorez nog vele jaren overgelukkig met zijn ‘donna’ samenleefde.
Toch nog even vermelden dat de nieuwe mevrouw Favorez thuis steeds de eerste viool speelde. Dat raakte bij onze vioolbouwer af en toe wel een gevoelige snaar, dat moet ik toegeven.