Gwendolina hing uit het raam van haar driekamerappartement en tuurde gedachteloos de stad in. Gedachteloos, want precies die zweefden juist buiten in de avondzon. Eerst gingen de gedachten mee met de thermiek en vingen onderweg naar boven het gesprek op tussen twee ganzen die op zoek waren naar een slaapplaats bij een vijver die zich een eind buiten de bebouwde kom bevond. De ganzen kloegen over het feit dat er tegenwoordig nog moeilijk aan een deftige maaltijd was te komen zonder dat je door mensen werd geplaagd en ze overwogen om naar elders, veel verder, te gaan verhuizen. Daarna tuimelde de gedachtenstroom naar beneden en werd op straat rakelings gepasseerd door een bus met joelende schoolkinderen die net terug waren van bosklassen. De tocht ging verder. Een kleine, maar fikse windstoot duwde de gedachten in een plas. Even bleven ze liggen en keken naar het fascinerende beeld van voorbijkomende mensen vanuit een rimpelend kikkerperspectief. De gedachten schudden zich droog en vlogen zacht langs de muren van een herenhuis, een bouwval en dertien rijhuizen, waar ze de bewoners hoorden vertellen, vertalen,vloeken, voorlezen en vragen stellen. Toen kwamen ze aan een fabriek. De gedachten vlogen een paar keer op en neer door de mistige rookpluim van de schouw die perfect geurde naar wat er in het industriële pand werd gemaakt: vanillekoekjes. Ze doken weer naar beneden en mengden zich tussen de springende benen van een groepje kinderen die op straat stonden te hinkelen. Daarna schoten ze weg en bleven even hangen in de omgeving van een bedelaar die aan een straathoek zat te wachten op voorbijgangers die hem een aalmoes wilden geven. Omdat er niemand kwam zweefden ze verder. Even was het hachelijk toen ze terecht kwamen in een groep hangjongeren die in een bijna-op-de-vuistsituatie stonden met een buurtbewoner. Maar ze glipten er tussenuit en namen nog een laatste duik en scheerden laag over een bed viooltjes in een bloemenperk. Toen stegen de gedachten op en gleden linea recta terug in het hoofd van Gwendolina die nog steeds uit het venster hing. Gwendolina boog zich achteruit, sloot het venster zachtjes en ging met een frisse en doordachte kijk op de wereld onder de wol.
Vorig sprookje