Het sprookje van de dag

Mag het efemeer zijn?

't Overstockje

Na wat voor de etalage van ‘t Overstockje te hebben gedrenteld, stapte Filip de winkel binnen. De deurbel schelde hard en bleef nog secondenlang naechoën. De winkel was stoffig en overal lagen pakjes, dozen, rollen papier, alsof er nog nooit was opgeruimd of uitgepakt. Tussen de uitstalling verscheen uit het niets de winkeleigenaar, een man op leeftijd met een lange zilverkleurige baard en een kalende schedel. Zijn outfit hield het midden tussen een tuinman en een groentenboer. “En wat kan ik voor je doen, Filip.” zei de man met een lage stem. “Wel, mijnheer, ik heb iets gekregen van een fee, maar ik durf het niet goed gebruiken, en…” Hij viel even verlegen stil, “Ik zou het willen ruilen voor iets anders, als dat kan, tenminste, want ik weet niet of u hier iets mee aan kan.”“Laat eens zien!” zei de winkeleigenaar ferm, en uit zijn binnenzak haalde Filip een langwerpig doosje. De winkelier nam het doosje aan en legde het op de toonbank. Voorzichtig deed hij het open. In het doosje zat een fraai toverstokje van citroenhout met bovenop een fonkelend zilveren sterretje. Hij tilde het stokje uit het doosje en terwijl hij er licht mee zwaaide, spatte een wolkje kleurige gensters door de winkel. “Het gaat niet om het stokje, maar om de toverspreuk die ik er bij moet gebruiken.” zei Filip bedeesd, “De toverspreuk ligt trouwens onder in het doosje.” gaf hij nog informerend mee.” De oude man nam het kaartje dat in het doosje onderaan lag. Er stond op: ‘69’. “En wat is het probleem dan?” vroeg hij enigszins beduusd. “Wel,” zei Filip, “Je kan dat cijfer ook omgekeerd lezen, en ik wist niet goed welke van de twee ik moest gebruiken, ziet u. Want als ik de toverspreuk niet goed zou uitspreken, zou er iets verschrikkelijks kunnen gebeuren.” De winkelier keek Filip lang aan en vroeg toen bedachtzaam: “En waarvoor had je dit willen ruilen, mijn beste jongen?” “Oh!” antwoordde Filip snel, “Ik zou eigenlijk graag een toverbal hebben, als dat kan, als dat niet teveel gevraagd is.” De man nam Filip zacht bij de schouder en leidde hem naar een doos vol toverballen. “Kies er maar een mooie uit.” En na een lange tijd keuren en kiezen ging Filip tevreden zuigend op een grote toverbal de winkel uit. De eigenaar van de toverwinkel keek hem hoofdschuddend na terwijl hij bij zichzelf dacht: “Sommige mensen kennen er de ballen van, van toveren, maar meer ook niet.”

Vorig sprookje
Particulier gebruik van de teksten van "Het sprookje van de dag" mag mits bronvermelding. Commercieel gebruik is niet toegelaten.