Herman voelt zich vandaag als herboren. De zon straalt binnen in zijn woning en dat doet goed. Nu de winter zijn donkerte heeft meegenomen, kan hij daar echt van genieten.
Dat Herman alleen woont, vindt hij niet erg. Ooit had hij een tijdje met iemand samengewoond, maar omdat zijn huis nogal krap bemeten was, kon je niet echt spreken van een gelukkig samenzijn. Dagenlang wisselde hij geen woord met zijn partner, hij is nooit het spraakzame type geweest en dat liep op de duur fout af. Zijn partner liet het na verloop van tijd afweten. Toen besloot Herman dat hij maar beter alleen bleef. En dat vonden de mensen in zijn omgeving ook. Dat dat beter voor hem was, bedoel ik. Nochtans is Herman wel knap om zien. Hij is goed gebouwd, stevig doorvoed en op een foto maakt hij een bijzonder elegante indruk. Zelf neemt Herman nooit foto’s, hij zou niet weten hoe dat moest. Hij is nogal a-technisch, als u begrijpt wat ik bedoel. En hobby’s hoor ik u vragen, heeft Herman dan geen hobby’s? Niet echt, nee, tenzij je het observeren van mensen als hobby zou aanduiden, want dat doet hij heel graag. Hij maakt zich een beeld van hoe de mensen die hij op straat ziet voorbijkomen zouden zijn, wat drijft hen, waar komen ze vandaan, waar gaan ze naartoe, en vooral wat is het doel in hun leven? Ja Herman kan daar soms lang over tobben. Nee, ik vergeet iets. Herman kijkt graag tv. Herman is verzot op televisieprogramma’s, eender welke eigenlijk. En daar heeft hij toch een streepje voor, want Herman had breedbeeld-tv voor de meeste mensen daar nog maar van droomden. Ok, de kwaliteit was niet altijd optimaal, maar hij had het toch maar.
Neenee, Herman is volmaakt gelukkig en hij voelt zich als een vis in het water in zijn grote, bolle kom.