Ariël moest op appél. Bij Neptunus. De heerser van de zee had gehoord dat haar naam was opgedoken als merkonderwerp bij een waspoederfabrikant. Dat vond hij bepaald niet kunnen.
De discussie was echter zeer kort, want Ariël merkte fijntjes op dat haar vader ook niet vrijuit ging, want ze had zijn naam zien prijken op de voorgevel van een vissersclub, op de auto van een viswinkel, dus een winkel die de zee uitverkocht notabene, en zelfs op het briefhoofd van een visconservenfabriek!
Nee, dan was wat zij deed, nog proper te noemen.
“Dat is weer kort zeg!”
“Ja, dat is ook niet voor niets zo, heb jij enig idee wat reclameblokken kosten tegenwoordig? Nee? Je zal dat nog wel merken.”