“Hallo, spreek ik met mijnheer Meisterstück?” vroeg iemand aan de telefoon met een duidelijk Frans accent. “Ja, dat ben ik. Met wie spreek ik?” zei een iel stemmetje. “Oe spreekt met het bedrijf Pack-care in Zürich, mijnheer Meisterstück. We hebben hier een grosse problem.” “Oei!” zei Meisterstück, “Er is toch niks met mijn verzonden goederen?” “Wel, mijnheer,” en de man aan de andere kant van de lijn schraapte grondig zijn keel, “Er is iets met oew pak wat ons zorgen baart. Namens artikel 502 bis van de Zwitserse postwet zijn wij gerechtigd om oew pakket open te maken en dat hebben wij, controlegewijs dan ook gedaan. Om te beginnen bevatte de inhoud tien konijnen die uit evenveel hoeden sprongen en die hier nu ergens verloren lopen. Vier hebben we er al gevangen, maar de andere zes…” “Het zijn er twintig, want in elke hoed zit er nog één reserve.” onderbrak Meisterstück hem. Het was even stil op de telefoonlijn. “Twintig, zegt oe?” kwam een verbouwereerde reactie terug. “Ja, twintig, en ik hoop dat u aan de rest van mijn spullen niet geraakt heeft want die zijn allemaal geprepareerd voor mijn optreden!” “Wel, wij hebben nog een paar probleempjes. Zo is één van onze medewerkers verstrikt geraakt in uw handboeien en wij zouden het appreciëren als oe ons kon vertellen hoe hij weer los kan raken. Zijn vrouw verwacht hem al twee uur thuis namelijk. Dit is heel gênant, dat begrijpt oe wel.” “Maar het is een truc, ik kan dat niet aan de telefoon uitleggen.” steunde Meisterstück. “Kan oe ons dan uitleggen hoe wij onze andere medewerker terug kunnen vinden die op een stijve koord de hemel is ingekropen?” “Ja, dat is ook een truc, ik kan niet… u had er niet mogen aankomen! Dit is een ramp, een regelrechte ramp! U hebt de doos toch niet aangeraakt met de rode knop, hoop ik?” “De rode knop, ha, die doos hebben we inderdaad nog niet geïnspecteerd. Maar wij hebben oe wel gevonden omdat er op de verpakking van oe zending stond: ‘Googelen’.” “Nee,” gilde Meisterstück, “Er moest staan ‘Goochelen’ want ik ben een goochelaar, maar iemand van de verzending bij jullie heeft dat verkeerd gehoord.” “Ja maar nu ik oe toch aan de lijn heb, zal ik de doos met de rode knop eens openmaken. Om te openen druk ik op de knop.” En voor Meisterstück kon reageren volgde telefonisch een korte maar hevige explosie, en toen was de lijn dood. Er viel een stilte. Een magische stilte.
Vorig sprookje