Het is niet algemeen bekend, maar er is nogal wat briefwisseling die over en weer gaat tussen zuid en noord, en uiteraard vice-versa en omgekeerd eigenlijk ook, nu ik er goed over nadenk. “Hoe is het daar?” “Koud, wat dacht u?” “Wat ik dacht, wel, hoe zou het daar bij u zijn?” “Wel, zoals ik al schreef, koud, en hoe is het daar bij u?” “ Wel, verrassend genoeg, ook koud, zo hebben we toch iets gemeenschappelijks. Ziet u daar veel ijsberen, vroeg ik me opeens af?” “ Nee, maar wel veel pinguïns.” “Wat leuk, die moesten we maar eens uitwisselen, kunnen we die per DHL versturen?” “Ik denk het niet, want die beesten laten zich niet zo makkelijk vangen.” “Daar schrijft u wat, da’s waar, het is hier ook al lang geleden dat we nog eens een ijsbeer gevangen hebben! Die beesten zijn ook zo moeilijk te zien tegen de achtergrond. En ja, nu ik er aan denk, heeft u recent nog nieuws gehoord van kaptain Iglo?” “Nee, die mens is precies van de aardbol verdwenen! Wat sneu!” “Reply: wat is sneu? Bedoelt u sneeuw, maar letters afgekapt?” “Nee, sneu is iets als ‘hoe spijtig’.” “Ja, nu begrijp ik het, maar dat is soms moeilijk omdat we toch een beetje een andere taal spreken.” “Is dat zo?” “Bedoelt u met ‘is dat zo?’ of dat zo is?” “Zo is dat!” “Fijn, weer wat bijgeleerd vandaag.” “Zeg, hebt u toevallig nog een leuk recept met vis?” “Nee, ik heb u alle drie mijn recepten al toegestuurd, ik ben door mijn voorraad, vrees ik.” “Jammer, want ik had er graag zeven gehad, voor elke dag één.” “Dat begrijp ik, maar het is wat het is, vis.”
Ik kan er inkomen, beste lezer, dat deze briefwisseling u misschien koud laat, maar ja, wat valt er te doen als je de ganse dag tussen vier sneeuwblokken zit…
Vorig sprookje