De ridder toetste in zijn GPS in: ‘Sneeuwwitje kist’. De GPS zocht de satellieten en tekende de weg uit. Maar na de derde afslag ging het al mis. De weg liep dood. Op het einde van de weg zat een kikker. “Wil u mij niet kussen? Ik ben een aantrekkelijke blondine met een….” “Sorry!” onderbrak de ridder “Ik heb een script en daar ga ik mij aan houden. Zoek iemand anders, en trouwens ik lust kikkers alleen als billetjes in lookboter” De kikker trok bleekgroen weg en hipte subiet een aantal bladeren verder. Daar stond de ridder, eenzaam op een doodlopende weg met in zijn hand een dolgedraaide GPS. “Kom, Tomtom” zei hij tegen zijn paard, “Zoek het uit!”. En zijn paard bracht hem een kwartier later feilloos naar de kist waar een zwaar ademende deerne op hem lag te wachten. Een heel eind verder stond een andere ridder te foeteren op zijn paard Garmin, dat maar niet scheen te weten wat het verschil was tussen oost en west, laat staan noord en zuid. Maar die ridder had jammer genoeg geen GPS, zodat de strijd toch wat ongelijk geëindigd is.
Vorig sprookje